ماه‌نامه نابینایان ایران

ماه آذر هم مثل مهر، ماه رونق کسب‌و‌کارِ ادعا‌فروشان و کاسبان رؤیا و خیال است. آنها که دوازدهمین روز از این ماه را فرصتی مغتنم برای بازاریابی ادعا‌هایشان در نظر می‌گیرند و همچون تاجری حرفه‌ای که راهرو‌های یک نمایشگاه پر مشتری را…

ما نیلوفرانِ مردابیم که از اعماق تاریکی‌ها، به جست‌و‌جوی نور آمده‌ایم. ما شاخه‌های تکیدۀ پاییزیم که به شوقِ رسیدنِ بهار، سرما را به جان خریده‌ایم. ما ایمان داریم به رسالتِ گلِ همیشه بهار، به طلوعِ پس از یلدا، به سپیدیِ پس از…

سوز و سرمای باد آذر را مشتاقانه به جان می‌خریم؛ چرا که نیک می‌دانیم هرچه مقاوم‌تر در برابر این سرما ایستادگی کنیم، بهار که بیاید شاداب‌تر و سر‌زنده‌تر زندگی دوباره را به جشن خواهیم نشست. تقدیم به آنها که با وجود بغض نشسته در گلو، دست به…

با تأخیری یک هفته‌ای، گرامی می‌داریم روز جهانی ایمنی عصای سفید را و در روز‌هایی که انتظار داشتیم بهزیستی دست‌کم برای حفظ ظاهر هم که شده کمی مهربان‌تر با جامعه نابینایان برخورد کند اما ترجیح داد بار خاطر باشد و مهربانی‌اش در نهایت به یک…

بنویسیم تا بماند به یادگار که این شماره از نسل مانا را در شرایطی می‌خوانیم که جهان آزاد را در لوله تنگ قطره‌چکان‌ها ریخته‌اند و هنگام که شهر‌ها به خواب می‌روند، چند قطره‌ای را در گلوی خشک آنها که هنوز بیدارند می‌چکانند. در آستانه پاییز…

چند دهه است که در ایران هفته آغازین شهریور را به نام هفته دولت سند زده‌اند. خوش بود اگر دولت‌های اسبق و سابق و لاحق دغدغه‌ای برای ایفای مسؤولیتشان می‌داشتند تا ما هم می‌توانستیم یک شماره از نسل مانا را پیشکش آنها کنیم اما حالا که گویی…

ششمین شماره نسل مانا را در شرایطی پیشکش می‌کنیم که زندگی هر روز دشوار‌تر می‌شود. از احوال هر کداممان اگر بپرسید، بی حرف و کلامی پاسخ روشن است؛ این روز‌ها حال هیچ کس خوب نیست. از هر طرف که می‌رویم، جز وحشتمان نمی‌افزاید. چراغ را کشته‌اند…