اختراع یک نمایشگر بریل ارزان قیمت به دست مخترعی ۱۴ ساله

برای نابینایان بریل همیشه یکی از ابزارهای بسیار مفید در زمینه‌های مختلف شامل آموزش، شغل و زندگی روزمره بوده است و حتی گسترش روز افزون فناوری بین افراد نابینا نتوانسته است این ابزار سنتی را از دور خارج کند.

خصوصاً در زمینه آموزش و به ویژه در رشته‌های زبان‌های خارجی و ریاضیات صفحه‌خوان‌ها و کتاب‌های صوتی نتوانسته‌اند واقعاً جای بریل را پر کنند.

یکی از مشکلاتی که افراد نابینا خصوصاً در کشورهای توسعه نیافته‌ای مثل ایران دارند، عدم دسترسی به نمایشگرهای بریل است. دستگاه‌هایی که فناوری‌های جدید و بریل را با هم آشتی می‌دهد و به نابینایان اجازه می‌دهد با استفاده از نمایشگر بریل از دستگاه‌های مدرنی مثل تلفن‌های هوشمند و انواع رایانه استفاده کنند.

دلیل اصلی عدم دسترسی به نمایشگرهای بریل هزینه بسیار بالای این دستگاه‌ها است. حتی با ارائه مدل‌های کم‌قیمت‌تری مثل اُوربیت ریدِر ۲۰ و بریل‌می در سال‌های اخیر، هنوز برای یک ایرانی حتی خرید یکی از این مدل‌ها ممکن یا حداقل مقرون به صرفه نیست.

در این شماره از نسل مانا در ستون فناوری با یک مخترع ۱۴ ساله هندی آشنا می‌شویم که توانسته است یک نمایشگر بریل کم هزینه را تولید کند.

هر چند ظاهراً این نمایشگر فقط یک خانه دارد، فکر می‌کنم با کمی تمرین احتمالاً بتوان با سرعت قابل قبولی بریل را با این نمایشگر خواند. در هر حال اینکه چنین آپشنی وجود دارد خود مایه خوشحالیست.

امیدواریم این اختراع به سرنوشت بسیاری از اختراع‌های دیگر مربوط به نابینایان که سر از سبد کاغذ باطله‌های تاریخ در آوردند دچار نشود و نمونه آن را در سال‌های آینده در دستان خود داشته باشیم.

ما را در ادامه با داستان اختراع این نمایشگر همراهی کنید.

پسر ۱۴ ساله‌ای به نام یاش مِهتا پس از اطلاع یافتن از اینکه نمایشگرهای بریل می‌توانند تا ۲۰۰۰۰ دلار قیمت داشته باشند، نسخه خود را با قیمتی کمتر از ۵۰ دلار ساخت. او در کلاس نهم است و علاقه زیادی به مهندسی و کمک به دیگران دارد.

مهتا هنگام بازدید از مدرسه نابینایان در دهلی قدیم در هند مشاهده کرد که هیچ یک از دانش‌آموزان از نمایشگرهای بریل دیجیتال استفاده نمی‌کنند. قیمت این دستگاه‌ها بین ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰ دلار است و برای اکثر دانش‌آموزان مقرون به صرفه نیست. همچنین به دلیل داشتن اجزای پیچیده و پر هزینه این دستگاه‌ها اغلب مستعد خرابی‌های مکانیکی‌اند. او به جای پذیرش این واقعیت تصمیم گرفت تا نسخه ارزان قیمتی از این دستگاه را بسازد و پس از انجام تحقیقات گسترده و بررسی چند نمونه اولیه در این کار موفق شد.

از آن زمان مهتا با همکاری با معلمان و دانش‌آموزان در انجمن امداد نابینایان در دهلی نو، حرکت به سمت هدف خود را آغاز کرد. در آنجا او توانست یک نمونه اولیه بسازد و آن را با کمک دانش‌آموزان نابینا آزمایش کند.

مهتا می‌گوید: «وقتی اولین دانش‌آموز، هیمانشو، در طول یک آزمایش انگشت خود را روی خانه بریل گذاشت و نویسه‌هایی را که من وارد کرده بودم به درستی شناسایی کرد، عمیقاً متأثر شدم. دیدن موفقیت او اشک واقعی در چشمانم جاری کرد، زیرا تأثیر و ارزش پروژه من را تقویت کرد و به من انگیزه داد تا آن را بیشتر توسعه دهم.»

یکی از موانعی که این مخترع جوان باید بر آن غلبه می‌کرد کدنویسی بود. او که همیشه به مهندسی علاقه داشت، جنبه‌های سخت‌افزاری پروژه را قابل مدیریت یافت. با این حال برنامه‌ریزی دستگاه برای تبدیل متن ورودی به خط بریل چیزی بود که خودش باید آن را یاد می‌گرفت. در نهایت او با افزایش مهارت و درک خود از کدنویسی بر این مانع غلبه کرد.

مهتا می‌گوید: «مزیت این کار این است که اکنون مهارت‌های برنامه‌نویسی دارم که می‌توانم در پروژه‌های مختلف دیگری که قبلاً نمی‌توانستم با آنها مقابله کنم استفاده کنم.»

این دستگاه الگوهای حروف بریل را با استفاده از مجموعه‌ای از شش موتور چرخان که به آرامی روی انگشتان کاربر فشار می‌آورند شبیه سازی می‌کند. این موتورها به آردوینو، یک پلتفرم الکترونیکی منبع باز که به دلیل سخت‌افزار کاربرپسند و نرم‌افزار قابل برنامه‌ریزی‌اش معروف است متصل‌اند. سپس اطلاعات مربوط به نویسه وارد دستگاه می‌شود، به خط بریل ترجمه شده و به موتورها ارسال می‌شود. کاربران می‌توانند با قرار دادن انگشتان خود درست بالای موتورها خروجی بریل را با دقت 86 درصد بخوانند.

در ماه اکتبر وقتی مهتا یکی از ۳۰ فینالیست در چالش علمی نوآوران نوجوان تِرمُو فیشِر شد به خاطر تلاش‌هایش از او تقدیر شد. در این مسابقه به او مقام اول در بخش فناوری و جایزه ۳۵۰۰ دلاری اهدا شد.

مهتا به هدف خود برای ساخت دستگاهی دست یافت که ساخت آن تنها حدود ۲۰ دلار هزینه دارد و می‌تواند با قیمتی در حدود ۳۵ دلار فروخته شود. با این حال، این چالش هنوز به پایان نرسیده است، زیرا او می‌خواهد دستگاه را از چند جهت بهبود دهد. از جمله اضافه کردن یک میکرو کنترلر ای‌اس‌پی ۳۲. انجام این کار باعث افزایش عملکرد دستگاه و اضافه شدن امکان وای ـ فای، بلوتوث و تشخیص نوری نویسه‌ها یا همان اوسی‌آر می‌شود.

او در حال حاضر با دو مدرسه برای اصلاح طراحی دستگاه برای تولید انبوه کار می‌کند. او قصد دارد با یک شرکت که فعالیت اخلاقی انجام می‌دهد برای تولید و فروش دستگاه به قیمت کمتر از ۵۰ دلار همکاری کند و هر سال ۱۰۰۰ دستگاه را به صورت رایگان به افراد نابینا در کشورهای در حال توسعه اهدا کند.

میثم امینی