به قلم شما
سردبیر: دو قطعه شعر سفید را از نظر میگذرانید که مانا امیری، شاعر نابینا و مخاطب قدیمی نسل مانا آنها را برای انتشار در اختیار ما قرار داده است.
ته قهوه تندیس تلخ روزگار نشسته
جام خوشبختی تکههایش میلغزد میان فنجان
چشمانش نیمه…