کوله‌گرد رها

سایۀ خیال ساعت ده شبه و بااینکه همۀ دوست‌های جدیدم رفتن، روی لبۀ باغچۀ کنار در ورودی خانه هنرمندان که تعطیل شده، نشستم. با پشتم شاخه و برگ شمشاد‌های کاشته شده رو احساس می‌کنم. هوا دیگه کمی داغی و دم تابستون رو داره. ذهنم درگیر اینه که تو…

نشستن کنار دیگری شبه و پشت به چراغ‌های محوطۀ بام تهران، تنها روی یکی از صندلی‌های دنج و پرت نشستم. کمی هوا به خنکی می‌زنه و ریزه نسیمی می‌وزه. آدم‌های زیادی مثل من اومدن توچال. می‌شنوم بعضیا می‌خوان صعود شبانه داشته ‌باشند و باقی هم توی…

دل من یه روز به دریا زد سلام! نمی‌دونم کی هستی و چطور این نوشته به دستت رسیده! من که بعد سال‌ها اسارت و بندگی، الان تنها توی یه ساحل ماسه‌ای روی تخته‌سنگی لبِ دریا نشستم و این نامه رو با گوشی همراهم برای تو که نمی‌شناسم، می‌نویسم.…