شاعر نابینا

خیلی سخته خیلی سخته که بدونی زندگی از تو چی ساخته یه عروسک واسه بازی که به هر آدمی باخته خیلی سخته که بدونی توی غربت یه اسیری پشت میله‌های زندون بی صدا داری می‌میری خیلی سخته که بدونی اونی…

دمی دل با پدر دمساز کردم سرود عاشقی را ساز کردم قلم در دست من از شوق لرزید سخن را این چنین آغاز کردم نشاندم در خیالم روبرویم سلامی از دلم ابراز کردم کشیدم قامتش را شاخ شمشاد ولی او را از آن ممتاز کردم…

سرمشق الفبای پریدن فن و هنر و راز رسیدن نقشست درون دفتر ذهن تا باز بُوَد راه شنیدن استاد و دبیر و هر معلم این بار ملوکانه خریدن پیرایه‌ی صبر و استقامت انصاف نباشد این ندیدن دیباچه‌ی قلب طالبان را اشباع ز مهر خود…

کشاکش‌های سیل آسای افکارم و طوفان‌های تلخ و تند و تیز مرگ اشعارم و در خاموشی پیوسته غم‌های ترک خورده غریقی تازه جان در فکر هیچست کجایی؟ کجایی ناجی تنهای خسته تو را اکنون تقلا باید ای محزون بیچاره و من و من…

سردبیر: دو قطعه شعر سفید را از نظر می‌گذرانید که مانا امیری، شاعر نابینا و مخاطب قدیمی نسل مانا آنها را برای انتشار در اختیار ما قرار داده است. ته قهوه تندیس تلخ روزگار نشسته جام خوشبختی تکه‌هایش می‌لغزد میان فنجان چشمانش نیمه…

این ماه هم مهمان لحظات شما شده‌ایم تا پای سخنان یک شاعر نا‌بینا بنشینیم و باهم از سروده‌هایش بشنویم. موسی عصمتی متولد روستای شورِجۀ بالای سرخس و بزرگ‌شدۀ روستای معدن آق‌دربند، در شهر سرخس است و مدت‌هاست که در شهر مقدس مشهد سکونت…

سردبیر   قطعه‌شعر سپیدی که پیش رو دارید، سرودۀ جناب آقای «موسی عصمتی»، شاعر نام‌آشنا و خوش‌قریحه نابینای خراسانی است. عصمتی این شعر را به مناسبت روز جهانی ایمنی عصای سفید، برای انتشار در اختیار ماهنامۀ نسل مانا قرار داده است. از داشتن…

چو خواهی ستایش پس مرگ تو         خرد باید ای نامور برگ تو بزرگ‌ترین دارایی انسان همانا گفتار نیک، کردار نیک و پندار نیکی است که از او به یادگار می‌ماند. همانا این بخش از دارایی معنوی است که ضامن مانایی یک انسان است. بی‌شک فضل، دانش،…

در ادامه غزلی از سروده‌های سرکار خانم فرزانه صادقی، شاعر نابینا و از مخاطبان ماهنامه نسل مانا را از نظر می‌گذرانیم. گور باشم طاقت ندارم از نگاهت دور باشم یا پیش هم باشیم و من مجبور باشم با من بمان هر لحظه می‌افتم به پایت هر چند…

در ادامه می‌توانید دو قطعه ادبی را به قلم مانا امیری، از خوانندگان همیشگی نسل مانا، از نظر بگذرانید. سایه روشنی زیبا تاریکی اتاق را بر هم زده نگاهم همچنان منتظر به آسمان نیمه ابری است دستم نوازش گونه قاب را لمس می‌کند…