در سومین شماره از مجموعۀ معلولان و قوانین ایران به مناسبت روز جهانی عصای سفید، در ۱۵ اکتبر، برابر با ۲۳ مهرماه، با دکتر ناصر سرگران، حقوق‌دان و کنشگر حوزۀ حقوق معلولان، در خصوص قانون عصای سپید به گفتگو نشستیم. مهمان این شماره به بیان توضیحاتی در مورد پیشینۀ استفاده از عصای سفید و کاربرد آن برای اولین بار در سال ۱۹۲۱، توسط یک فرد انگلیسی و چگونگی نام‌گذاری و گاه‌شماری روز جهانی نابینایان از سوی یونسکو، سازمان علمی‌فرهنگی‌اجتماعی سازمان ملل متحد، می‌پردازد. همچنین مفهوم قانون عصای سفید، کاربرد این قانون در هنگام تردد نابینایان با عصای سفید در معابر و هنگام عبور از خیابان‌ها و مسئولیت رانندگان در خصوص این قانون را بیان می‌کند و اینکه فرد نابینا و کم‌بینا با در دست داشتن عصای سفید، در چه مکان‌ها و با چه شرایطی مشمول این قانون می‌شود و در چه مکان‌هایی نمی‌تواند از این قانون استفاده کند.
دکتر سرگران در ادامه، در خصوص مستندات قانونی قانون عصای سفید، ضمن اشاره به مواد ۳، ۱۹ و ۲۰ کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت و تبصرۀ مواد ۱۲۹ و ۱۳۰ آیین‌نامۀ راهنمایی و رانندگی، این مواد و تکالیف نابینایان و رانندگان در این زمینه را بیان می‌کند.
او در مورد ضمانت اجرای قانون عصای سفید، ضمن بیان تکلیف رانندگان متخلف به پرداخت جریمۀ نقدی، به کافی نبودن این جریمه و عملی نبودن آن در بسیاری مکان‌ها، به دلیل نبودن مأمورین پلیس برای نظارت و دوربین‌های ثبت تخلفات رانندگان خاطی، اشاره می‌کند و می‌گوید: فرد نابینایی که با عصای سفید در حال عبور از معابر و خیابان‌هاست، باید شرایط قانونی مربوط را رعایت کند و رانندگان در صورت نقض قانون و توقف نکردن در مقابل عصای سفید فرد نابینا که حکم چراغ‌قرمز را دارد، علاوه بر جریمۀ نقدی، به‌صورت قانونی مسئول جبران خسارات وارده به فرد نابینا هستند، البته بسیاری از رانندگان به دلیل آگاهی از این قانون یا تعهد اخلاقی و احترام به حقوق شهروندی، هنگام نزدیک شدن به فرد نابینایی که با عصای سفید تردد می‌کند، از سرعت خود کم و توقف می‌کنند.
علاقه‌مندان به آشنایی با قانون عصای سفید و ضمانت اجرای آن می‌توانند مشروح این گفتگو را از طریق پادکست ضمیمه که از طریق وبگاه و کانال‌های نسل مانا قابل دریافت است، دنبال کنند.
