شاعر نابینا

این ماه هم مهمان لحظات شما شده‌ایم تا پای سخنان یک شاعر نا‌بینا بنشینیم و باهم از سروده‌هایش بشنویم. موسی عصمتی متولد روستای شورِجۀ بالای سرخس و بزرگ‌شدۀ روستای معدن آق‌دربند، در شهر سرخس است و مدت‌هاست که در شهر مقدس مشهد سکونت…

سردبیر   قطعه‌شعر سپیدی که پیش رو دارید، سرودۀ جناب آقای «موسی عصمتی»، شاعر نام‌آشنا و خوش‌قریحه نابینای خراسانی است. عصمتی این شعر را به مناسبت روز جهانی ایمنی عصای سفید، برای انتشار در اختیار ماهنامۀ نسل مانا قرار داده است. از داشتن…

چو خواهی ستایش پس مرگ تو         خرد باید ای نامور برگ تو بزرگ‌ترین دارایی انسان همانا گفتار نیک، کردار نیک و پندار نیکی است که از او به یادگار می‌ماند. همانا این بخش از دارایی معنوی است که ضامن مانایی یک انسان است. بی‌شک فضل، دانش،…

در ادامه غزلی از سروده‌های سرکار خانم فرزانه صادقی، شاعر نابینا و از مخاطبان ماهنامه نسل مانا را از نظر می‌گذرانیم. گور باشم طاقت ندارم از نگاهت دور باشم یا پیش هم باشیم و من مجبور باشم با من بمان هر لحظه می‌افتم به پایت هر چند…

در ادامه می‌توانید دو قطعه ادبی را به قلم مانا امیری، از خوانندگان همیشگی نسل مانا، از نظر بگذرانید. سایه روشنی زیبا تاریکی اتاق را بر هم زده نگاهم همچنان منتظر به آسمان نیمه ابری است دستم نوازش گونه قاب را لمس می‌کند…

یادی از بنیان‌گذار تعلیم‌وتربیت نوین نابینایان در ایران، مرحوم دکتر حسن علوی چشم‌پزشک یدالله فرزین ستوده؛ دبیر بازنشستۀ آموزش‌وپرورش قریب صدسال از ورود خط بریل توسط یک کشیش آلمانی به‌نام کریستوفل به ایران می‌گذرد. او کار خود را در…

در ادامه می‌توانید غزل تقدیمی بهروز نبی‌زاده (مهاجر)، شاعر نابینای آذربایجانی را که به‌مناسبت فرارسیدن نوروز باستانی و بهار طبیعت سروده شده، بخوانید. نبی‌زاده این غزل را در استقبال از غزلی با همین مَطلع از شیخ اجل، سعدی شیرین‌گفتار سروده…